امیر عاملی
خوشنویسی ، شعر
امیر عاملی
خوشنویسی ، شعر
چرا به" پا"ی تو ایدوست،"سر" نیندازیم
چرا به" پا"ی تو ایدوست،"سر" نیندازیم
و یا ،به حمله ی چشمت سپر نیندازیم ؟
چنان ستاره نگهبان با وفای شبی
که بی اجازه به ماهت ؛نظر نیندازیم
اگر که همت از خویشتن گذشتن نیست
بیا که سنگ در این رهگذر نیندازیم
چه حکمت است که حتی به شوق آزادی
تن شکسته ی خود ، در خطر نیندازیم ؟
کنون که شعر گره میزند به عالم ما -
-گره به کار جهان بیشتر نیندازیم
شبیه "فاضل" تهران و "حافظ" شیراز
بیا که "بند" به پای "هنر" نیندازیم
#امیر_عاملی
و یا ،به حمله ی چشمت سپر نیندازیم ؟
چنان ستاره نگهبان با وفای شبی
که بی اجازه به ماهت ؛نظر نیندازیم
اگر که همت از خویشتن گذشتن نیست
بیا که سنگ در این رهگذر نیندازیم
چه حکمت است که حتی به شوق آزادی
تن شکسته ی خود ، در خطر نیندازیم ؟
کنون که شعر گره میزند به عالم ما -
-گره به کار جهان بیشتر نیندازیم
شبیه "فاضل" تهران و "حافظ" شیراز
بیا که "بند" به پای "هنر" نیندازیم
#امیر_عاملی
اشتباه روزنامه ی همشهری
اشتباه روزنامه همشهری
در مصاحبه با دختر مرحوم حسین منزوی ، به جای عکس ایشان عکس امیر عاملی را چاپ کرده است :
شعر شیون
چشمهای مهربانت چون چراغی روشن است
باغ گل پوشیده ای ، نامش مگو پیراهن است
کی کند تاثیر در جان تو تیر آه من ؟
آه کی دارد اثر ؛ وقتی که قلبت آهن است
نه فقط با زاهدان دارد رفاقت از قدیم
اشنای شاعران هم بعد از این اهریمن است
بار سر گین میبری با خویش و مینازی به خلق
حامل "کودی" و پنداری که عالم "کودن" است
استجابت نیست حتی در دعا ی عارفان
بسکه پیچیده به انواع تظاهر با "من" است
گفتمش: دیدی که شادابم به لطف طبع شعر
گفت : میخندی ولی تفسیر شوقت شیون است
امیرعاملی
باغ گل پوشیده ای ، نامش مگو پیراهن است
کی کند تاثیر در جان تو تیر آه من ؟
آه کی دارد اثر ؛ وقتی که قلبت آهن است
نه فقط با زاهدان دارد رفاقت از قدیم
اشنای شاعران هم بعد از این اهریمن است
بار سر گین میبری با خویش و مینازی به خلق
حامل "کودی" و پنداری که عالم "کودن" است
استجابت نیست حتی در دعا ی عارفان
بسکه پیچیده به انواع تظاهر با "من" است
گفتمش: دیدی که شادابم به لطف طبع شعر
گفت : میخندی ولی تفسیر شوقت شیون است
امیرعاملی
نان خشکی
نان خشکی، دوره گردی، خسته آمدخسته از دلبستگی ها.
خسته از پا خستگی ها.
چرخ را هُل داد لنگان،
لنگ لنگ و دلشکسته
نان خشکی!!
چرخ او فرسوده چون او، یکجهان فرسودگی را
با خودش می برد و می گفت:
نان خشکی!! نان خشکی!! نان خشکه
ای
مگر یک در از این صدها دربسته بر او آغوش بگشایدو گوید آی... آقا!
می خری این تخته پاره!؟
یا که این کالسکه را از من؟
رفت تا بیچارگی را باز طرفی تازه بندد.
خانه خانه، کوچه کوچه،
با خودش می گفت این کفری که می گویند.
صدها همچو او هر روز و هر شب،
زیر لب، آهسته آهسته:
ای دمت گرم!! ای خدا!
این زندگی شد قسمتم کردی؟
***
امیر عاملی
به پیچ و تاب سر زلف خود مشو مغرور
به پیچ و تاب سر زلف خود مشو مغرور"
که اهل معرفت از این غرور،بیزارند
مبر دلی چو نگه داشتن نمیدانی
مگو که که "مهر" و "وفا" نیز مثل ابزارند
امیر عاملی
که اهل معرفت از این غرور،بیزارند
مبر دلی چو نگه داشتن نمیدانی
مگو که که "مهر" و "وفا" نیز مثل ابزارند
امیر عاملی
دزدانه
بار عشق گلرخان ، گر شانه میخواهد منم
کوچه و بازار اگر ،دیوانه میخواهد منم
باز هم دل از خم گیسوی خوبان بر نگشت
گفته بودم بازگردد ، خانه میخواهد؟ منم
سالها رفت و نیامد قصه ی عشقی بگوش
داستان عشق اگر ، افسانه میخواهد منم
شمع میسوزد ولی پروانه ای در کار نیست
هر کجا شمعی ،اگر پروانه میخواهد منم
حفره کن زندان هستی را ، که از دام جهان
آنکه بگریزد شبی دزدانه میخواهد منم
کوچه و بازار اگر ،دیوانه میخواهد منم
باز هم دل از خم گیسوی خوبان بر نگشت
گفته بودم بازگردد ، خانه میخواهد؟ منم
سالها رفت و نیامد قصه ی عشقی بگوش
داستان عشق اگر ، افسانه میخواهد منم
شمع میسوزد ولی پروانه ای در کار نیست
هر کجا شمعی ،اگر پروانه میخواهد منم
حفره کن زندان هستی را ، که از دام جهان
آنکه بگریزد شبی دزدانه میخواهد منم
بار عشق گلرخان ،گر شانه میخواهد منم
بار عشق گلرخان ،گر شانه میخواهد منم
کوچه و بازار اگر ، دیوانه میخواهد منم
شمع میسوزد ولی پروانه ای در کار نیست
هر کجا شمعی است ، گر پروانه میخواهد منم
کوچه و بازار اگر ، دیوانه میخواهد منم
شمع میسوزد ولی پروانه ای در کار نیست
هر کجا شمعی است ، گر پروانه میخواهد منم
اگر عش
گر که عشق نباشد سرودن آسان نیست
وعاشقانه سرودن چو کندن جان نیست
حسد مبر که چنین دلبرانه میگویم
که آنکه برد حسد "ادم" است "انسان" نیست
به هر مقام که هستی ز کبر دوری کن
بدان غرور ،تو را غیر ضعف ایمان نیست
نگاه کرد به من "حافظ" و چنین فرمود:
کسی چو "فاضل" درد آشنا سخندان نیست
بخنده گفتمش : " آری دلیل میخواهم"
اشاره کرد که یعنی ، "کتاب" برهان نیست؟
قسم به خواجه "کتاب" شریف "فاضل " نیز
تو را به اوج سپارد ؛ اگر چه قرآن نیست
امیر عاملی
وعاشقانه سرودن چو کندن جان نیست
حسد مبر که چنین دلبرانه میگویم
که آنکه برد حسد "ادم" است "انسان" نیست
به هر مقام که هستی ز کبر دوری کن
بدان غرور ،تو را غیر ضعف ایمان نیست
نگاه کرد به من "حافظ" و چنین فرمود:
کسی چو "فاضل" درد آشنا سخندان نیست
بخنده گفتمش : " آری دلیل میخواهم"
اشاره کرد که یعنی ، "کتاب" برهان نیست؟
قسم به خواجه "کتاب" شریف "فاضل " نیز
تو را به اوج سپارد ؛ اگر چه قرآن نیست
امیر عاملی
بی تو
بی تو جهان بجان تو ،رنگ پریده بود
غاری که هیچ روزن نوری ندیده بود
از بخت بد ،تمام عصا ها شد اژدها
حتی قلم به دست ، چو مار خزیده بود
با سامری رفیق شد و نرد عشق باخت
گوساله ای که باغ خدا را چریده بود
آن دزد با چراغ ، که کالا گزیده برد
با پاسبان به مسجد ما ، آرمیده بود
شعر است و هر چه پیش بیاید خوش آمده است
کو شاعری که پرده ی عرفان دریده بود؟
از بخت بد تمام عصا ها شد اژدها
از بخت بد تمام عصا ها شد اژدها
حتی قلم بدست چو مار خزیده بود
آن دزد با چراغ که کالا گزیده برد
با پاسبان کوچه ی ما ، آرمیده بود
امیرعاملی
حتی قلم بدست چو مار خزیده بود
آن دزد با چراغ که کالا گزیده برد
با پاسبان کوچه ی ما ، آرمیده بود
امیرعاملی
حالا که دور ماست چرا زخم میزنیم ؟
حالا که دور ماست چرا زخم میزنیم ؟
با نیزه ی تفاخر و با خنجر غرور
نه اشتیاق جنت و نه بیم دوزخ است
آنرا که ممکن است کنون لذت حضور
امیرعاملی
با نیزه ی تفاخر و با خنجر غرور
نه اشتیاق جنت و نه بیم دوزخ است
آنرا که ممکن است کنون لذت حضور
امیرعاملی
بوسید و خنده زد به رخ باغبان و رفت
بوسید و خنده زد به رخ باغبان و رفت
باد صبا مگر به گل لاله محرم است ؟
با زندگی کنار بیا جای چانه نیست
وقتی حدیث مرگ ،حدیثی مسلم است
باد صبا مگر به گل لاله محرم است ؟
با زندگی کنار بیا جای چانه نیست
وقتی حدیث مرگ ،حدیثی مسلم است
آهسته تر
عمری که میرود نه به دلخواه بلکه زور
دارد به سر که پای مرا ،بسپرد به گور
حالا که دور ماست چرا زخم میزنیم ؟
با نیزه ی تفاخر و با خنجر غرور
آهسته تر که چند صباح دگر ؛ دگر
حتی نمیکنی به خیال خسی خطور
یا دوزخ است آخر این جاده یا بهشت
باشد اگر بهشت نیرزد به ضرب و زور
نه اشتیاق جنت و نه بیم دوزخ ست
آنرا که ممکن است کنون لذت حضور
آری پل صراط چنان مو ،ولی رفیق
قربان انکسی که کند از خودش عبور
امیرعاملی
دارد به سر که پای مرا ،بسپرد به گور
حالا که دور ماست چرا زخم میزنیم ؟
با نیزه ی تفاخر و با خنجر غرور
آهسته تر که چند صباح دگر ؛ دگر
حتی نمیکنی به خیال خسی خطور
یا دوزخ است آخر این جاده یا بهشت
باشد اگر بهشت نیرزد به ضرب و زور
نه اشتیاق جنت و نه بیم دوزخ ست
آنرا که ممکن است کنون لذت حضور
آری پل صراط چنان مو ،ولی رفیق
قربان انکسی که کند از خودش عبور
امیرعاملی
لذت حضور
لذت حضور
عمری که میرود نه به دلخواه بلکه زور
دارد به سر ،که پای مرا بسپرد به گور
یا دوزخ ست آخر این جاده یا بهشت
حتی اگر بهشت ؛ نیرزد به ضرب وزور
نه اشتیاق جنت و نه بیم دوزخ است
آنرا که ممکن است کنون لذت حضور
حالا که دور ماست چرا ظلم میکنیم
با نیزه تفاخر و با خنجر غرور
آهسته تر ، که چند صباح دگر ؛ دگر
حتی نمیکنی به خیال خسی خطور
آری ،پل صراط چنان مو ، ولی رفیق
قربان آن کسی که کند از خودش عبور
امیرعاملی
عمری که میرود نه به دلخواه بلکه زور
دارد به سر ،که پای مرا بسپرد به گور
یا دوزخ ست آخر این جاده یا بهشت
حتی اگر بهشت ؛ نیرزد به ضرب وزور
نه اشتیاق جنت و نه بیم دوزخ است
آنرا که ممکن است کنون لذت حضور
حالا که دور ماست چرا ظلم میکنیم
با نیزه تفاخر و با خنجر غرور
آهسته تر ، که چند صباح دگر ؛ دگر
حتی نمیکنی به خیال خسی خطور
آری ،پل صراط چنان مو ، ولی رفیق
قربان آن کسی که کند از خودش عبور
امیرعاملی
از خاک کمتر
از خاک کمتر
باشد قبول ، از خس و خاشاک کمتریم
از هر چه کمتر است در افلاک کمتریم
دلبسته را فریب تبسم بهانه بود
از ارتفاع خنده ی چالاک کمتریم
داریم دل به بیش و کم روزگار خوش
چون کاینات از شه لولاک کمتریم
اشک یتیم آینه ی مهربانی است
باور نمیکنید از آن پاک کمتریم ؟
"گفتی زخاک بیشترند اهل عشق من
از خاک بیشتر نه ، که از خاک کمتریم "
فهم کلام سعدی شیرین سخن نکرد
ذهنی که گفت زآن همه ادراک کمتریم
امیر عاملی
باشد قبول ، از خس و خاشاک کمتریم
از هر چه کمتر است در افلاک کمتریم
دلبسته را فریب تبسم بهانه بود
از ارتفاع خنده ی چالاک کمتریم
داریم دل به بیش و کم روزگار خوش
چون کاینات از شه لولاک کمتریم
اشک یتیم آینه ی مهربانی است
باور نمیکنید از آن پاک کمتریم ؟
"گفتی زخاک بیشترند اهل عشق من
از خاک بیشتر نه ، که از خاک کمتریم "
فهم کلام سعدی شیرین سخن نکرد
ذهنی که گفت زآن همه ادراک کمتریم
امیر عاملی
بی تو
بی تو
بیتو جهان بجان تو ،رنگ پریده بود
غاری که هیچ روزن نوری ندیده بود
از بخت بد ،تمام عصا ها شد اژدها
حتی قلم به دست ، چو مار خزیده بود
با سامری رفیق شد و نرد عشق باخت
گوساله ای که باغ خدا را چریده بود
آن دزد با چراغ ، که کالا گزیده برد
با پاسبان به مسجد ما ، آرمیده بود
شعر است و هر چه پیش بیاید خوش آمده است
کو شاعری که پرده ی عرفان دریده بود؟
#امیر_عاملی
بیتو جهان بجان تو ،رنگ پریده بود
غاری که هیچ روزن نوری ندیده بود
از بخت بد ،تمام عصا ها شد اژدها
حتی قلم به دست ، چو مار خزیده بود
با سامری رفیق شد و نرد عشق باخت
گوساله ای که باغ خدا را چریده بود
آن دزد با چراغ ، که کالا گزیده برد
با پاسبان به مسجد ما ، آرمیده بود
شعر است و هر چه پیش بیاید خوش آمده است
کو شاعری که پرده ی عرفان دریده بود؟
#امیر_عاملی
دانلود شعر خوانی استاد منزوی در 20 سالگی در رادیو
پرنده وار و پری گونه می پری به برم
پرنده وار و پری گونه می پری به برم
بیا برای تو یک تکه آسمان بخرم
بیا دو بال برایم بکش که شاید باز
به شوق دیدنت از این قفس کمی بپرم
کسی نصیحت من کرد و گفت عاقل باش
ندیده بود که از لطف عشق کور و کرم
بدانکه که در پی دیدارت ای امید بزرگ
چو موج در هیجانم چو رود در گذرم
مرا ز مرگ مترسان که بارها گفتم:
«کجاست تیر بلا گو بیا که من سپرم»
پلنگ دشت غرورم تو ماه من هستی
پریدمت که بگیرم به سنگ خورد سرم
به سنگ خورد سرم تا تو را به چنگ آرم
ولی نشد که بگیرم چقدر بی هنرم
بدین روال شود روزگار من سپری
همیشه خانه بدوش و هماره دربدرم
بیا برای تو یک تکه آسمان بخرم
بیا دو بال برایم بکش که شاید باز
به شوق دیدنت از این قفس کمی بپرم
کسی نصیحت من کرد و گفت عاقل باش
ندیده بود که از لطف عشق کور و کرم
بدانکه که در پی دیدارت ای امید بزرگ
چو موج در هیجانم چو رود در گذرم
مرا ز مرگ مترسان که بارها گفتم:
«کجاست تیر بلا گو بیا که من سپرم»
پلنگ دشت غرورم تو ماه من هستی
پریدمت که بگیرم به سنگ خورد سرم
به سنگ خورد سرم تا تو را به چنگ آرم
ولی نشد که بگیرم چقدر بی هنرم
بدین روال شود روزگار من سپری
همیشه خانه بدوش و هماره دربدرم
کسی چو "فاضل" درد آشنا سخندان نیست
نگاه کرد به من "حافظ" و چنین فرمود:
کسی چو "فاضل" درد آشنا سخندان نیست
بخنده گفتمش : " آری دلیل میخواهم"
اشاره کرد که یعنی ، "کتاب" برهان نیست؟
#امیر_عاملی
تصاویر شب شعر علوی، 9 اردیبهشت 95، کن، زینبیه اعظم کن
شعرخوانی آقای امیر عاملی در شب شعر علوی، 9 اردیبهشت 95، کن، زینبیه اعظم کن
ز راست به چپ: آقایان میلاد عرفان‌پور- امیر عاملی قزوینی و دکتر محمدمهدی سیار/ شب شعر علوی، 9 اردیبهشت 95، کن، زینبیه اعظم کن
شعرخوانی آقای سجاد سامانی در شب شعر علوی، 9 اردیبهشت 95، کن، زینبیه اعظم کن
حضور شعرای برجسته‌ی کشور در شب شعر علوی، 9 اردیبهشت 95، کن، زینبیه اعظم کن
فلک برای نخواندن مرا به کوه نوشت
فلک برای نخواندن مرا به کوه نوشت
که روی سنگ اگر نه ؛ نماند نی بودم
به نور نقره ای ماه میخورم سوگند
دلی که از شب تاریک میکنی بودم
#امیر-عاملی
#نقاشی نگار
به نور نقره ای ماه میخورم سوگند
دلی که از شب تاریک میکنی بودم
#امیر-عاملی
#نقاشی نگار
اگر که لایق جان دادنم
اگر که
لایق جان دادنم شکارم کن
به خاک و خون بکشان زار و
بیقرار م کن ؛
#امیر -عاملی
فرقی نمیکند چو به ساحل نمیرسیم
گفتی به تیر غمزه ی چشمت هدف شوم
یعنی به راه عشق ، چنین با شرف شوم
ناگه مگو حسود گر از کینه جان سپرد
میترسم از زیادی شادی تلف شوم
بگذار پای ناز به روی سرم و یا
دریا بمان که باز برایت صدف شوم
فرقی نمیکند ؛ چو به ساحل نمیرسیم
در تنگ مرده باشم و بر موج کف شوم
چون کوفه راه مهر و وفا را بلد نبود
رفتم که معتکف به دیار نجف شوم
#امیر-عاملی
سلام قاصدک
بیا و این قفس کهنه را به باغ ببر
و یا اجازه بده ،تا کنم به دشت نظر
بخواب رفته پر و بالم و نمیدانم
چگونه پر بکشم ،باز اگر شود این در ؟
در قفس مگشا ،همت پریدن نیست
برای من که اسیرم ؛ کمی امید بخر
تو میروی همه جا و " رها " چنان بادی
ولی هوای پریدن ؛ مرا ، نمانده به سر
به میله های عمودی سپرده ام دل و هست
در آرزوی من بسته پر امید سفر
نه ؛ مرگ را ، ندهم تن که زندگی زیباست
امیدوار م و دارم به سر ، خیال دگر
خوش آمدی بنشین لحظه ای برای خدا
سلام قاصدک ؛ از باغ آرزو چه خبر
امیرعاملی
درباورعسل
این بوده رسم شاید از آغاز و از ازل
نام تو هر که برد بجوشد از او غزل
نامت بلند باد که اکسیر زندگی است
تو اصلی و هر آنچه تصور شود بدل
در "ذات" و در "ضمیر" چنان روح در بدن
هم نیستی و هم ؛ همه ایام در بغل
نه دیده میشوی و نه شاید تورا ندید
عین حقیقتی که نموده است محتمل
سوگند میخورم که بغیر از تو، نیستم
همچون گلی که حل شده در باور عسل
شایسته ی نمازی و بایسته ی نیاز
ای آنکه هست سجده به تو، بهترین عمل
امیرعاملی
حدیث تنهایی
ورق بزن که بخوانی حکایت گل را
و بیقرار ببینی به باغ،بلبل را
رسیده ام به مقامی که در خیال بتی
توان چو غنچه گشایم لب تغزل را
به هر دری که زدم بسته بود الا دل
چرا که بسته به روی خودش تجمل را
پر است کوزه ی تنهاییم ز دلتنگی
چگونه سر نکشم ساغر تحمل را؟
خراب کردن پلها ی پشت سر سهل است
اگر قدم بزنی جاده ی تکامل را
پی فریب جماعت ؛ برای جلب نظر
چقدر شانه کشیدیم زلف و کاکل را؟
شروع و آخر دنیا "حدیث تنهایی"است
رها کنید اگر میتوان "تغافل" را
امیرعاملی
و بیقرار ببینی به باغ،بلبل را
رسیده ام به مقامی که در خیال بتی
توان چو غنچه گشایم لب تغزل را
به هر دری که زدم بسته بود الا دل
چرا که بسته به روی خودش تجمل را
پر است کوزه ی تنهاییم ز دلتنگی
چگونه سر نکشم ساغر تحمل را؟
خراب کردن پلها ی پشت سر سهل است
اگر قدم بزنی جاده ی تکامل را
پی فریب جماعت ؛ برای جلب نظر
چقدر شانه کشیدیم زلف و کاکل را؟
شروع و آخر دنیا "حدیث تنهایی"است
رها کنید اگر میتوان "تغافل" را
امیرعاملی
سکته ی مغز ؟
سکته ی مغز ؟
شبیه آه ستم دیدگاه بی تاثیر
نشسته ای به تماشا ی گردش تقدیر؟
قیام کن ، که قیامت کنی چو عاشورا
چگونه گوش سپردی به ناله ی زنجیر؟
سکوت؛سکته ی مغز است و عالم امکان
بدون همت عالی نمیکند تغییر
درست اینکه سلام است پاسخ دشنام
سلام ترس شجاعت نمیشود تفسیر
به حاجیان مکرر بگو که بر گردند
مسیر قبله رسیدن بود به حال فقیر
کنون که حرف دلم با زبان یکی شده است
شود حقیقت شعرم چو عشق عالمگیر
دلت مباد شود کهنه و ترک بخورد
به کهنگی زبانم ، چه میکنی تکفیر؟
# امیر -عاملی
شبیه آه ستم دیدگاه بی تاثیر
نشسته ای به تماشا ی گردش تقدیر؟
قیام کن ، که قیامت کنی چو عاشورا
چگونه گوش سپردی به ناله ی زنجیر؟
سکوت؛سکته ی مغز است و عالم امکان
بدون همت عالی نمیکند تغییر
درست اینکه سلام است پاسخ دشنام
سلام ترس شجاعت نمیشود تفسیر
به حاجیان مکرر بگو که بر گردند
مسیر قبله رسیدن بود به حال فقیر
کنون که حرف دلم با زبان یکی شده است
شود حقیقت شعرم چو عشق عالمگیر
دلت مباد شود کهنه و ترک بخورد
به کهنگی زبانم ، چه میکنی تکفیر؟
# امیر -عاملی
بپرس حال کسانیکه بی کس و کارند
آخرین سروده امیر عاملی
بپرس حال کسانیکه بی کس و کارند
میان منزل پیری غریب و بیمارند
اگر وفا نتوانی ، جفا مکن با خلق
که اهل جور و جفا ، در زمانه بسیارند
بیا که زنده کنی راه و رسم عیاری
نه رسم و راه کسانی که غافل از یارند
"به پیچ و تاب سر زلف خود مشو مغرور"
که اهل معرفت از این غرور،بیزارند
مبر دلی چو نگه داشتن نمیدانی
مگو که که "مهر" و "وفا" نیز مثل ابزارند
فریب نرمش دونان مخور که نا مردان
برای نیش زدن ، هم طبیعت مارند
خوشا دلی که بنوشد می از سبوی محمد
خوشا دلی که بنوشد می از سبوی محمد
بیفتـد از سـرمستی، به جستجـوی محمد
قدح قدح می وحـدت، بنـوشد از خم احـمد
کسی که معتـکف آید به پای کوی محمـد
ز تُرکـتازی دوران شود مصـون و بخنــدد
هر آنکه بسته ز جان دل به تار موی محمد
هم آفتـاب فلک روشـن از جمـال منیـرش
هـم آبـروی دو عالــم ز آبـروی محمـــد
شود سحر شب هجران، ز یمن مقدم جانان
چو چشـم دل بگشایی به ماه روی محمـد
زبان الکن ما را به وصـف او رمـقی کـو؟
مگر علی بسراید ز خـلق و خـوی محمـد
تمام غـصه " امیرا " بود از این که مبـادا
تـو دل شکسته بمیری در آرزوی محمـد
خوشا دلی که بنوشد می از سبوی محمد
خوشا دلی که بنوشد می از سبوی محمد
بیفتـد از سـرمستی، به جستجـوی محمد
ز حرا برآمده جلوه‌گر به جهان تیره چو مصطفی
ز حرا برآمده جلوه‌گر به جهان تیره چو مصطفی
ز تلاطم جذبات او شده سّر حق همه بر ملا
به یکی طلوع مُهیمنی به یکی صلابت آهنی
بزند صلا که جهانیان همه پیش ربّ منند"لا"
حرکاتش از حرکات ربّ، برکاتش از برکات ربّ
بود این چنین که عبید او شده از صفا شه لا فتی1
چه لطیف لطف قیام او پر نور بدر تمام او
ملک و فلک همه رام او به تحیتش سخن خدا
ز بلاغت نگهش علی علم هدایت عالمی
زده بر فلک که جهانیان! پس از او منم به ره آشنا
چه رسالتی که ولایتش به چهارده خم می‌رسد
به علی هر آن که نبسته دل به خداست دشمن مصطفی
ز تلاطم جذبات او شده سّر حق همه بر ملا
به یکی طلوع مُهیمنی به یکی صلابت آهنی
بزند صلا که جهانیان همه پیش ربّ منند"لا"
حرکاتش از حرکات ربّ، برکاتش از برکات ربّ
بود این چنین که عبید او شده از صفا شه لا فتی1
چه لطیف لطف قیام او پر نور بدر تمام او
ملک و فلک همه رام او به تحیتش سخن خدا
ز بلاغت نگهش علی علم هدایت عالمی
زده بر فلک که جهانیان! پس از او منم به ره آشنا
چه رسالتی که ولایتش به چهارده خم می‌رسد
به علی هر آن که نبسته دل به خداست دشمن مصطفی
چرا با سنگ و رنگ و چوب و کاشی
چرا با سنگ و رنگ و چوب و کاشی
خدا میسازی و بت میتراشی ؟
مجال زندگی آنقدر ها نیست
اگر باشی سکندر یا نجاشی
زمین و آسمان در کار خویشند
چه فرقی میکند ، باشی ؛نباشی
#امیر -عاملی
در شب بیداد
مثل پیمانه ی می ؛ دست به دستم بردند
گرچه صد بار به هر دست شکستم ،بردند
شحنگان در شب بیداد خماری و عذاب
به گمانیکه من سوخته مستم، بردند
ماهرویان دل هرجایی و غمگین مرا
تا شدم خسته و از پای نشستم بردند
تکه های تن غارت شده را قاضی و دزد
بعد از آنی که چو آیینه شکستم بردند
جمع کردم همه ی عمر ؛ ورق پاره ی شعر
ریختم در چمدانی و چو بستم بردند
#امیر-عاملی
مثل پیمانه ی می -2
مثل پیمانه ی می ؛
دست به دستم بردند
گرچه صد بار
به هر دست شکستم ،بردند
شحنگان در شب بیداد خماری و عذاب
به گمانیکه
من سوخته مستم، بردند
#امیرعاملی
#نقاشی نگار
وصل
عشقبازان به قدوم تو سر انداخته اند
سر نا قابل خود در گذر انداخته اند
شام را تا به سحرگاه به خلوتگه انس
نقش روی تو به چشمان تر انداخته اند
خیل حلاج وشان جان عزیزازپی وصل
به اناالحق زدنی در خطر انداخته اند
بینوایان، به طریقی پی دیدار رخت
دل صدپاره خود در سفر انداخته اند
ره نبردند به یک قطره ز دریای وجود
سر تسلیم به دست قدر انداخته اند
آب زمزم زده ایم از کف ساقی دریاب
حال ما را که به ما هم نظر انداخته اند
دوش گفتند ملایک به من خسته امیر
نغزگویان به مصافت، سپر انداخته اند
امیر عاملی
مراسم شب شعر علوی
شب شعر علوی، پنجئشنبه 9 اردیبهشت، بعد از نماز مغرب و عشا،
آدرس : کن، محله میانده، زینبیه اعظم کن
